Van kennis tot collega: hoe Liesbeth en Niels samenwerken

 

Een vertrouwd gezicht in de organisatie

Liesbeth werkt al maar liefst 41 jaar bij De Twentse Zorgcentra. In de beginjaren had ze niet gedacht ooit op een hoog-alertgroep te belanden, maar uiteindelijk is dat wel waar ze terecht is gekomen. Na het opheffen van haar eerste groep werkte ze eerst op een verzorgingsgroep en vervolgens bij een kindergroep. Daar kwam ze steeds meer in aanraking met cliënten met een hoog-alert profiel. Inmiddels werkt ze als Begeleider B Agogisch op Bouwhuislaan 28-30 in Enschede, en dat doet ze al 19 jaar met plezier.

Over het team is Liesbeth uitgesproken positief: “We hebben een heel fijn team. Als ik merk dat ik een cliënt even niet trek, dan geef ik dat aan. We vangen elkaar daarin echt op.” Ze geniet van haar doordeweekse vrije dagen, terwijl anderen aan het werk zijn. Liesbeth noemt zichzelf ‘honkvast’ en ziet zichzelf niet vertrekken bij De Twentse Zorgcentra. Een trouw gezicht dus en misschien wel de perfecte ambassadeur voor nieuwe medewerkers. Toch kwam het initiatief uit onverwachte hoek.

 

Een frisse blik in de gehandicaptenzorg

Niels is een goede vriend van de zoon van Liesbeth. Hij werkte 4 à 5 jaar in de ouderenzorg nadat hij de opleiding Verzorgende IG had afgerond, maar was toe aan een nieuwe uitdaging. Hij wist dat Liesbeth in de gehandicaptenzorg werkte. Toen hij haar sprak over haar werk, nodigde Liesbeth hem uit om eens mee te kijken op haar groep. Tijdens het meekijken sprak het werken op de groep Niels aan, ook was hij enthousiast over de groene omgeving, dat je met cliënten naar buiten kan en de diversiteit binnen de organisatie. Inmiddels werkt hij iets langer dan een jaar op dezelfde groep als Liesbeth.

 

Minder voorspelbaar, meer ruimte

Tijdens ons gesprek vertelt Niels over het grote verschil tussen zijn oude en nieuwe werkomgeving: “In de ouderenzorg wist je: als je om 7 uur begon, zou er binnen 10 minuten een cliënt bellen om te moeten plassen. Alles ging volgens een strak schema.” Dat is nu wel anders. Hij ervaart de huidige cliënten als flexibeler, en vindt het juist prettig dat niet alles voorspelbaar is. Liesbeth sluit zich daarbij aan en vertelt hoe fijn het is om in deze setting meer tijd en aandacht aan een cliënt te kunnen besteden. “Als cliënten dagbesteding aan huis hebben, kunnen ze wat langer blijven liggen. Soms nemen we uitgebreid de tijd voor een bad met muziek en lichtjes erbij. Die ruimte is er dan.”

 

Samen leren en groeien

Natuurlijk brengt het werken met deze doelgroep ook uitdagingen met zich mee. Zo hebben Liesbeth en Niels recent een nieuwe cliënt met agressieproblematiek mogen verwelkomen. Voor Niels is dat een nieuwe ervaring. Liesbeth benadrukt dat zo’n verandering voor het hele team wennen is. “Ook voor collega’s die hier al langer werken is het met elke nieuwe cliënt weer opnieuw ontdekken: wat werkt wel, wat werkt niet, en hoe leer je iemand echt kennen?” Soms duurt het even voordat je contact maakt. “Dan lijkt het alsof de cliënt helemaal niks kan. En even later ligt hij in een deuk om iets wat jij doet.” Niels weet precies over wie Liesbeth het heeft en vertelt glimlachend dat het bij hem 2 tot 3 maanden duurde voor er echt een band ontstond en hij hem aan het lachen kreeg.

 

Werk en privé? Prima te combineren

Op de vraag of hun samenwerking invloed heeft op de privésfeer, reageren beiden ontkennend. Ondanks dat ze op dezelfde locatie werken, zien ze elkaar niet voortdurend.
“Veel collega’s rouleren maar ik werk vooral op nummer 30 en Niels zit meer aan de kant van 28,” legt Liesbeth uit. Ze voegt nog toe: “Mijn zoon heeft ooit voor de grap gezegd dat ik Niels harder aan het werk moest zetten. Maar nee, het werkt gewoon prima zo.”