Verhalen corona 8 mei

Lees hier mee met verhalen uit de organisatie en van vrijwilligers en verwanten. Er is een aparte pagina met alle informatie over het coronavirus, ideeën voor thuisrecreatie, antwoorden op veelgestelde vragen en ideeën om contact te houden met verwanten. Klik hier.

VERHALEN VAN MEDEWERKERS

• Eén van onze fysiotherapeuten heeft gewerkt op Bouwhuislaan 28-30: 'Een paar weken geleden benaderde het Flexbureau mij met de vraag of ik beschikbaar kon zijn voor het team van Bouwhuislaan 28-30. Hier hoefde ik niet lang over na te denken. In een eerder stadium had ik dit team al aangegeven bij hun in te willen vallen als de situatie hier om vroeg. Bijna alle cliënten hier ken ik goed omdat ik ze in behandeling heb of ooit in behandeling heb gehad. Ook het team ken ik goed. Dit wil niet zeggen dat ik zorgeloos en met een vredig gevoel naar de eerste diensten toeleefde. Ik vond het best spannend. De hele dag op een vaste plek, bijna 20 (!) nieuwe collega`s, nieuwe routines, veel praktische werkzaamheden, voortdurend alles moeten navragen, niet meer de deskundige zijn en de ervaring van vroege en late diensten.

  Hoewel ik als fysiotherapeut gewend om lichamen aan te raken, erg nabij te zijn met mijn cliënten moest ik toch iets overwinnen in de verzorging. Tijdens mijn eerste dienst liet ik het wassen van de vrouwelijke cliënten nog over aan een van mijn 21 collega`s. Bij mijn tweede dienst dacht ik: Kom op, geen gezeur en gewoon alles meedoen en meemaken. Ik merk nu aan den lijve hoe intiem het is maar ook hoe moeilijk het kan zijn. Wat is het beste tempo, hoe poets je in hemelsnaam tanden bij iemand die de mond dichthoudt? Hoe geef je iemand eten die niet wil eten maar dat toch moet? Hoe houd je je eigen grenzen in de gaten bij het verzorgen? Roep ik een collega of doe ik het snel toch alleen?

  Ik merk hoe moeilijk het is om de adviezen op te volgen die ik als behandelaar geef. Sterker nog, ik volg soms mijn eigen advies niet op. De wereld van de behandelaar is niet de wereld van de begeleiders op de groep terwijl het toch dezelfde cliënt in dezelfde wereld is. Wij kijken naar de cliënten door een deskundige specialistische bril maar de begeleiders doen dat ook. Ik leer de cliënten nu nog beter kennen en ze verrassen mij soms in grote mate. Ik vind het verruimend om een tijd op Bouwhuislaan 28-30 te werken. Ik vraag alles na wat ik moet weten, leer een heleboel bij, zing liedjes voor een heel blij publiek en ervaar toenadering tussen twee werelden. Ik zou bijna zeggen dat ik elke behandelaar (of elke medewerker) enkele weken per jaar een serietje vroege en late diensten toewens.

• 100 tuinconcertjes door juf Suus. 'Verkleed als aardbei, paashaas of als bij, speelt Juf Suus in de tuinen. Al vanaf 19 maart bezoekt ze gezinnen en woongroepen om te spelen in de tuin voor het gezin of woongroep. In de afgelopen 7 weken zijn er al 100 tuinconcertjes gegeven. Met een picknickmand gevuld met liedjes in de vorm van knuffels, liedjeskaarten, muziekinstrumentjes en gitaar wordt er een klein feestje gegeven.’ Bekijk hier de video.

• Spelagoog bij OKC De Iemenkorf en team Belevingsgericht aan de Slag: ‘Met het team Belevingsgericht aan de Slag hebben we inmiddels aan 23 woongroepen/locaties een Lente beleefbak en tas kunnen uitdelen. Van de Kerkstraat kregen wij onlangs het bericht dat ze elke keer heel blij zijn met de belevingstas.’

VERHALEN VAN CLIËNTEN

• Elles heeft een boodschap voor alle medewerkers van De Twentse Zorgcentra:

  Voor alle medewerkers van De Twentse Zorgcentra,

  Namens mij wil ik iedereen bedanken die zich inzet voor de zorg van de cliënten binnen de organisatie. Ik weet in wat voor een moeilijke situatie wij zitten met z`n allen, en wat voor de cliënten heel moeilijk is. Cliënten die niet naar huis kunnen, of waar van familie niet op bezoek kunnen komen. Leg het maar eens uit aan cliënten die het niet naar 1x uitleggen begrijpen omdat het niveau daar te laag voor is. Cliënten die het nu met video bellen moeten doen, (wel hun ouders/verwanten zien) maar het toch lastig vinden dat ze het niet in het echt kunnen zien.

  Het personeel wil ik ook echt bedanken voor het werk wat ze doen. Want het is nu opeens zo anders dat de cliënten hele dagen thuis zitten en niet naar de dagbesteding kunnen, en dan toch maar de goede zorg zien te bieden.

  Ik wil als laatste toch even deze spreuk meegeven:

  NEVER LOSE HOPE Geef de moed niet op!

• Louise maakte een mooie 75 jaar Bevrijdingsrap. Bekijk hier de rap.

VERHALEN VAN VERWANTEN

• De moeder van een 16-jarige jongen met EMB heeft wederom een verhaaltje geschreven. De

jongen gaat normaal gesproken naar de BSO van De Twentse Zorgcentra, maar is nu thuis en dat is
niet altijd even makkelijk. Lees hier weer twee verhalen. Verhaal 1. Verhaal 2.